منم دریای احساسی
که نتوان دید آنسوی کرانش را

منم آن زنده با امواج ِ عشقی که
توانی دید در هر رویش موجش

شکوه ِ نیلگون آبی ِ جانش را
ولی افسوس و صد افسوس

بر تو ای عزیز ِ من
که در آغوش ِ دریا می نشینی لیک

به سان ِ اردک ِ پر روغـنی اما
نگشتی خیس پــَر

نباشی خیس و تــَر از آب ِ مهر ِ من
من ای پر روغنی اردک

همان دریا دلی هستم
که تا ماهی نباشی یا صد ف

کو خفـته دردهلیز ِ احساسم
نخواهی یافت مروارید ِ مهرم را

ویا چون ماهی ِ زنده به آب ِ عشق
نمی بینی تو رنگانگ مرجانم!

تو ای پر روغنی اردک!
فقط آبی زنی برتن

فقط ماهی خوری از من
تو از دریا چه می دانی ؟!

و یا دیگر به جز یک ماهی ِ کوچک چه می خواهی؟
نباشد بین تو با من

به جز اِشکم دگر راهی !
و اینسان می کشم آ هی

ولی پر روغنی اردک کجا و عشق ِ آن ماهی
که با دریای ِ احساسم

نـَفـَس تازه کند هر دَم
که ضرباهنگ قلب ِ او

هم آ وای ِ دل ِ دریاست
در هنگا م زیر وبَــم

دریغ اما از آن اردک ویا درمانده آن لک لک
که ماهی می خورد از بحر احساسم

یکی گاهی ، یکی هر روز وشب تک تک
خدایا!لک لک واردک نمی خواهد دل ِ دریای احساسم

کجایی همنفَس ماهی؟!
کجایی همسفر با قلب ِ دریایی ؟

و تو سیمین صد ف
ای باردار از دُرّ مروارید!

کجایی ای صبوری سنگ ِ دریایی؟
... وآیا تاکنون

اندیشه ای کردی در این دلها ؟
در این دنیای ماهی ها؟

عجب عشقی به دریا دارد این ماهی
که خود را می کند فانی

برای جان ِ لک لک ها
برای جان ِ اردک ها

رای دوستان ِ یک دَم ِ دریا
برای عشق ِ اردک ها!

همان عشق ِ دروغین کو برای لقمه ای نان می نشیند بر سر ِ آرام دریایی
وگر آن جان ِ دریایی به جوش آمد

نباشد هیچ نامی و نشان از مرغک ِ آبی
چنین باشد همیشه

داستان ِ عشق ِ قــلّا بی
توای مرغابی ِ پر روغنی !

دست از دل ِ دریایی ام بردار
برو پرهای خشکت را

به پرواز هوسهای دلت بسپار
مرا خوشتر چنین باشد

که با مستانه ماهی های خود
راز ِ دلی گویم

و مروارید ِ مهرم را
که از یک قطرۀ همجنس ِ دریا کآ مده از آسمان ِ عشق در جام ِ صدف

کو خوش نشسته در تــَــه ِ قلبم
به ذوق و شوق در جانم بجویم و تو ای اردکِ کوچک !

اگر سودای غوطه در دل ِ دریای احساس ِ مرا داری
برو خلع تعیٌن کن از این بال وپر ِ پوشیده بر جانت

ودر این جشن ِ پر ریزان
در آغوش ِ دل ِ دریا برو با جسم عریانت

و اکنون می توانت گفت
سلام ای گشته از آب ِ وصالم تــَر

درود ای اردکین ماهی
دل ِدریایی ام از آن ِ تو

سلام ای نو رسیده عاشق ِ پالوده از هر پـَر
دل ِ دریاست جای تو

تو " اردک ماهی ِ " کوچک
واینک من ....

نمی دانم که می دانی؟!
از این پس جان ِ دریا را

تو هم جانی
تو هم راز دل آنی !